برده‌داری زنان توسط قوه‌قضاییه؛ گزارشی از زندان قرچک ورامین
۱۳۹۷-۰۱-۰۳
012 2 دقیقه خوانده شده
برده‌داری زنان توسط قوه‌قضاییه؛ گزارشی از زندان قرچک ورامین
برده‌داری زنان زندانی در زندان قرچک ورامین توسط قوه‌قضاییه آنهم در قرن بیست و یکم و …
شاید برای بسیاری از ما تصویر برده‌داری همان باشد که در فیلم اسپارتاکوس دیده‌ایم؛ بردگانی که در نقش خدمتکار حضور دارند، یا بردگانی که به‌عنوان گلادیاتور باید با کشتن یکدیگر مالکانشان را سرگرم کنند، یا زنان برده‌ای که در نقش برده‌ی جنسی خرید و فروش می‌شوند و از تعرض هیچ صاحب قدرت و ثروتی در امان نیستند.
شاید هم برخی تصاویر اخیرتر را به‌یاد بیاوریم؛ بردگانی که برای برپایی قاره جدید از افریقا به قاره آمریکا منتقل شدند و تبدیل به سوژه‌ی بسیاری از فیلم‌ها در قرن بیستم شدند.
اما در ایران برای مشاهده‌ی برده‌داری می‌توان سری هم به زندان زنان در قرچک ورامین زد. آنجا برده‌داری در جریان است آنهم تحت نام نظام اسلامی! با احکامی که از طرف قوه‌قضاییه منصوب توسط «نایب» امام زمان صادر شده است. دین که قرار بود و هست رحمت و مدارا را در میان انسان‌ها به جریان درآورد و خوی سرکش آدمی را به زیور تقوی آراسته کند در دست اصحاب بی‌مروت قدرت و ثروت و جنایت به ابزاری برای بی‌رحمی و نابودی انسان‌ها تبدیل شده است. آنهم نه در اعصار دور که در همین قرن بیست‌ویکم و در کشوری به مانند ایران که نزدیک به ۱۱۲ سال پیش انقلاب مشروطه را پشت سر گذاشته است.
پول
در زندان قرچک ورامین برای زنده ماندن، پول حرف اول را می‌زند. میوه و سبزیجات جزوه جیره‌ی زندان نیست و اگر می‌خواهی حداقل نیازهای جسمی را پاسخ دهی باید بتوانی از فروشگاه زندان آنها را تهیه کنی. حتی از آب آشامیدنی نیز خبری نیست؛ آب شور و تلخ قرچک حتی برای شستن لباس هم مناسب نیست. حوضچه‌ی کوچکی که گفته می‌شود آبش آشامیدنی‌ست و زنان زندانی می‌توانند برای مسواک زدن از آن استفاده کنند، اصلا آبش آشامیدنی نیست و هرکس شانس خود را با نوشیدن از آن بیازماید دچار حالت تهوع می‌شود. پس تنها راه خریدن بطری آب معدنی از فروشگاه زندان است.
اما برای زندانی کسب درآمد چگونه است؛ کسانی که تمکن مالی دارند که بماند اما اگر از دسته‌ی محرومان جامعه باشی که اغلب اینطور هستند؛ چاره‌ای نمی‌ماند مگر آنکه در زندان به بیگاری تن‌دهی.
چندنفر از زندانیان وظیفه نظافت سرویس‌های بهداشتی را بر عهده دارند البته حقوق اینها نیز قرار است از طرف سایر زندانیان پرداخت شود و هر زندانی موظف است تا ماهی ۱۵۰۰تومان بابت آن پرداخت کند.
دستمزد
برخی دیگر از زنان زندانی نیز ناچارند در کارگاه‌های اشتغال زندان کار کنند. کار آنها از پیش از ساعت ۹ صبح آغاز و تا ۵ بعدازظهر ادامه می‌یابد؛ در برابر دستمزدی ناچیز که البته تمام آن به خود زندانی نیز تعلق نمی‌گیرد. نیمی از آن به خانواده زندانی داده می‌شود؛ ۲۵ درصد برای زندانی پس‌انداز می‌شود و ۲۵ درصد هم به زندانی تعلق می‌گیرد. در بهترین حالت برای یک زندانی ۵۰۰ هزار تومان به‌عنوان دستمزد در نظر گرفته می‌شود که ۲۵۰ هزار تومان آن به خانواده‌اش و ۱۲۵ هزار تومان هم برای زندانی توسط قوه‌قضاییه پس‌انداز می‌شود که زندانی تا زمان آزادی به آن دسترسی ندارد و تنها ۱۲۵ هزار تومان به خود زندانی داده می‌شود.
اما اینها تنها عددهای رسمی‌ست؛ هر چند در صورت تحقق هم بیشتر مسخره‌بازی‌ست تا پرداخت حقوق و معلوم نیست خانواده‌ی یک زندانی با ۲۵۰ هزار تومان چکار می‌تواند بکند و …
اما واقعیت چیز دیگری‌ست زنان زندانی در برابر روزی ۸ ساعت کار تنها ماهی ۲۰ هزار تومان دریافت می‌کنند.
در خیاط خانه‌ی زندان دوختن پرده برای قطار دستمزدش ۱۰ هزار تومان در ماه است و دوختن جا نمازهای مدافع حرم که تخصصی‌ترست ماهی ۶۰ هزار تومان درآمد دارد.
و خدا می‌داند که قوه‌قضاییه‌یی که صدها هزار محبوس در سراسر کشور دارد در طول سال با بیگاری کشیدن از زندانیان چه درآمدی به جیب می‌زند آنهم توسط زندانبان‌هایی که به خاطر عبادت‌های شبانه! پیشانی‌شان پینه بسته است، و ریش و تسبیح علامت مسلمان بودنشان است!؛ کافران حربی! با این سرزمین چه می‌توانند بکنند که این مدعیان دین‌داری نکرده‌اند؟!
ما را در تلگرام همراهی کنید
ما را در اینستاگرام همراهی کنید
۱۳۹۷-۰۱-۰۳
012 2 دقیقه خوانده شده
برده‌داری زنان توسط قوه‌قضاییه؛ گزارشی از زندان قرچک ورامینبردهداری زنان زندانی در زندان قرچک ورامین توسط قوه‌قضاییه آنهم در قرن بیست و یکم و …
شاید برای بسیاری از ما تصویر برده‌داری همان باشد که در فیلم اسپارتاکوس دیده‌ایم؛ بردگانی که در نقش خدمتکار حضور دارند، یا بردگانی که به‌عنوان گلادیاتور باید با کشتن یکدیگر مالکانشان را سرگرم کنند، یا زنان برده‌ای که در نقش برده‌ی جنسی خرید و فروش می‌شوند و از تعرض هیچ صاحب قدرت و ثروتی در امان نیستند.
شاید هم برخی تصاویر اخیرتر را به‌یاد بیاوریم؛ بردگانی که برای برپایی قاره جدید از افریقا به قاره آمریکا منتقل شدند و تبدیل به سوژه‌ی بسیاری از فیلم‌ها در قرن بیستم شدند.
اما در ایران برای مشاهده‌ی برده‌داری می‌توان سری هم به زندان زنان در قرچک ورامین زد. آنجا برده‌داری در جریان است آنهم تحت نام نظام اسلامی! با احکامی که از طرف قوه‌قضاییه منصوب توسط «نایب» امام زمان صادر شده است. دین که قرار بود و هست رحمت و مدارا را در میان انسان‌ها به جریان درآورد و خوی سرکش آدمی را به زیور تقوی آراسته کند در دست اصحاب بی‌مروت قدرت و ثروت و جنایت به ابزاری برای بی‌رحمی و نابودی انسان‌ها تبدیل شده است. آنهم نه در اعصار دور که در همین قرن بیست‌ویکم و در کشوری به مانند ایران که نزدیک به ۱۱۲ سال پیش انقلاب مشروطه را پشت سر گذاشته است.
پول
در زندان قرچک ورامین برای زنده ماندن، پول حرف اول را می‌زند. میوه و سبزیجات جزوه جیره‌ی زندان نیست و اگر می‌خواهی حداقل نیازهای جسمی را پاسخ دهی باید بتوانی از فروشگاه زندان آنها را تهیه کنی. حتی از آب آشامیدنی نیز خبری نیست؛ آب شور و تلخ قرچک حتی برای شستن لباس هم مناسب نیست. حوضچه‌ی کوچکی که گفته می‌شود آبش آشامیدنی‌ست و زنان زندانی می‌توانند برای مسواک زدن از آن استفاده کنند، اصلا آبش آشامیدنی نیست و هرکس شانس خود را با نوشیدن از آن بیازماید دچار حالت تهوع می‌شود. پس تنها راه خریدن بطری آب معدنی از فروشگاه زندان است.
اما برای زندانی کسب درآمد چگونه است؛ کسانی که تمکن مالی دارند که بماند اما اگر از دسته‌ی محرومان جامعه باشی که اغلب اینطور هستند؛ چاره‌ای نمی‌ماند مگر آنکه در زندان به بیگاری تن‌دهی.
چندنفر از زندانیان وظیفه نظافت سرویس‌های بهداشتی را بر عهده دارند البته حقوق اینها نیز قرار است از طرف سایر زندانیان پرداخت شود و هر زندانی موظف است تا ماهی ۱۵۰۰تومان بابت آن پرداخت کند.
دستمزد
برخی دیگر از زنان زندانی نیز ناچارند در کارگاه‌های اشتغال زندان کار کنند. کار آنها از پیش از ساعت ۹ صبح آغاز و تا ۵ بعدازظهر ادامه می‌یابد؛ در برابر دستمزدی ناچیز که البته تمام آن به خود زندانی نیز تعلق نمی‌گیرد. نیمی از آن به خانواده زندانی داده می‌شود؛ ۲۵ درصد برای زندانی پس‌انداز می‌شود و ۲۵ درصد هم به زندانی تعلق می‌گیرد. در بهترین حالت برای یک زندانی ۵۰۰ هزار تومان به‌عنوان دستمزد در نظر گرفته می‌شود که ۲۵۰ هزار تومان آن به خانواده‌اش و ۱۲۵ هزار تومان هم برای زندانی توسط قوه‌قضاییه پس‌انداز می‌شود که زندانی تا زمان آزادی به آن دسترسی ندارد و تنها ۱۲۵ هزار تومان به خود زندانی داده می‌شود.
اما اینها تنها عددهای رسمی‌ست؛ هر چند در صورت تحقق هم بیشتر مسخره‌بازی‌ست تا پرداخت حقوق و معلوم نیست خانواده‌ی یک زندانی با ۲۵۰ هزار تومان چکار می‌تواند بکند و …
اما واقعیت چیز دیگری‌ست زنان زندانی در برابر روزی ۸ ساعت کار تنها ماهی ۲۰ هزار تومان دریافت می‌کنند.
در خیاط خانه‌ی زندان دوختن پرده برای قطار دستمزدش ۱۰ هزار تومان در ماه است و دوختن جا نمازهای مدافع حرم که تخصصی‌ترست ماهی ۶۰ هزار تومان درآمد دارد.
و خدا می‌داند که قوه‌قضاییه‌یی که صدها هزار محبوس در سراسر کشور دارد در طول سال با بیگاری کشیدن از زندانیان چه درآمدی به جیب می‌زند آنهم توسط زندانبان‌هایی که به خاطر عبادت‌های شبانه! پیشانی‌شان پینه بسته است، و ریش و تسبیح علامت مسلمان بودنشان است!؛ کافران حربی! با این سرزمین چه می‌توانند بکنند که این مدعیان دین‌داری نکرده‌اند؟!
ما را در تلگرام همراهی کنید
ما را در اینستاگرام همراهی کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر